Książka uważana za największe dzieło pisarza. Ma stałe miejsce w kanonie klasyki reportażu wojennego. Autor oddaje w niej hołd, stawia pomnik żołnierzom armii generała Andersa. Narracja rozpoczyna się od momentu, gdy Polacy zaczynają przygotowywać kolejny szturm na wzgórze. Każdy rozdział to opowieść o jednej jednostce wchodzącej w skład II Korpusu lub relacja z fragmentu działań zbrojnych. Wańkowicz opisuje nie tylko przebieg kolejnych walk, ale także problemy łączności, akcje saperów, działania kwatermistrzów. Tekst napisany jest z ogromnym pietyzmem i umiłowaniem szczegółu. Cechy te są znakiem rozpoznawczym twórczości pisarza.